دارم به انتشار خودم غبطه میخورم
کم کم به اعتبار خودم غبطه میخورم
از ابتلای فصل تولا به روح قرص
بر عمق روزگار خودم غبطه میخورم
فرعون روزگار به خاکم نشاند و من
بر ایل و برتبار خودم غبطه میخورم
هر شعله ای مرا که بسوزد صراحتن
بر نعش اختیار خودم غبطه میخورم
ای روزگارسخت رئیسی ، از این ستم
بر مرگ سر به دار خودم غبطه میخورم
(سید علیرضا رئیسی گرگانی)